SA BOXI DE DOMU MIA

In punt' 'e pei e a coru in manu
seu torrau a sa domu innùi
cun d'una allirghia antiga
hapu biviu parti de sa vida mia.
In custu logu de prua ... innùi
su tempus parit chi mi zérriat a forti:
no ... no est sa boxi de is arrundilis
chi bolant allirgus asutt' 'e crobetura,
no ... no est sa boxi
de sa marialuisa forìa
accanì' 'e sa muredda amiga.
Est una boxi chi benit de attesu ...
una boxi trista ...
chi mi zèrriat a forti e a sa sighìa.
Ancora una borta
appetigu cuss'imperdau antigu,
e ancora m'arregordu de candu, pipiu,
scurzu e cun su pani a mussius
curremu prexau incontras a sa vida.
Abbéllu abbéllu aberru sa porta
e totu ... totu ingùni... parit chi dormit .
Cun d'unu velu biancu de piedadi
su tempus amigu
allògat is cosas de su tempus passau:
su scannu est ancora ingùni, in s'oru 'e sa forredda,
su fogu, cumpangiu de sa vida, est studau,
s'acchiccàiu est firmu ... su buffadori arrimau ...
Su ben tu movit unu pagu sa porta ...
mi furriu ... e timi timi brìntat
luxenti de speranza s'urtimu raggiu 'e soli.
Passant, òi puru, in celu nuis impressìdas,
passant sa luna e is stellas,
tutu in sa vida hat a passai.. .
ma s'arregordu no! ·
S'arregordu chi portu in su coru
cussu no ... no hat a passai mai!