Premio OzieriPremio Ozieri di Letteratura Sarda 

Tra sas espressiones pius caras
su narrer Mama, non b'at mezus cosa
sa frase chi fiorit in sas laras
mama est una paràula amorosa,
est giara lughe, tra sas lughes giaras,
sìmbulu de affettu e virtuosa.
Destat ìntimas gioias in coro,
mama, lughe perenne e-d est tesoro.

 

Suave criadura 'e sacrifìtziu,
de bonidade e de amore immensu,
curreggis e appartas d'ogni vìtziu
cun su risu in sa 'ucca e bonu sensu.
Mama,de sa virtude ses s' indìtziu
e cheres profumada cun s' intzensu
mama,àlidu caldu 'e passéntzia,
isperantza e cunfortu 'e s'esisténtzia.

 

Mama, sas breves sìllabas in sinu
passan sa manu in carignos de fada.
Mama est accordu mùsicu e divinu,
melodia che cussa non bi nd' ada (at).
Mama,chi ses che crastu adamantinu,
che granìtica rocca piantada.
Mama, breve pronùntzia chi non morit
in ognu 'ucca isbòcciat e fiorit.

 

Mama, ti giamat in bellu augùriu
in domo lussuosa su potente.
Mama, 'enis giamada in su tugùriu
inue abitat sa povera zente.
Mama, tue sullevas su martùriu
ses guida e cunfortu a su dolente.
Mama, tue allezeris tantos males
in sas corsias de sos ispidales.

 

Mama, ti giamat ognuna persone
fintzas in sa solitària campagna.
Mama, ses sa celeste visione
de tottu inseparàbile cumpagna.
Sos poetas in ogni occasione,
dae sa pianura a sa muntagna,
cun dulches versos ch' a su coro falan
e cun rimas superbas t' immortalan.

 

Lucet in Tenebris
1959

Torna all'inizio del contenuto